Het trauma van het overlijden van een kind.

Wanneer je een kind verliest, tijdens de verschillende trimesters van de zwangerschap, na de bevalling of tijdens het opgroeien van je kind, het verdriet is hetzelfde. Er is een deel van jou/jullie weggerukt uit dit leven. Het voelt misschien als een amputatie, alsof er een gat in je zit, wat donker is. Misschien ben je gevoelloos, wil je het liefst de dekens over jouw hoofd trekken en slapen, niet zien wat er is. Wat je ook voelt het mag er zijn. Het is van jou en jij mag ermee doen wat je wilt.

Iedereen gaat op zijn of haar eigen manier met verlies om. Waar de een zich volledig afsluit wil de ander er over praten, het delen met iemand. En tegelijkertijd wil je je omgeving er niet mee opzadelen, ze begrijpen je niet en je zit niet te wachten op hun tips en adviezen. Niet omdat je niet wil, want ze bedoelen het goed, simpelweg omdat je voelt dat ze je niet kunnen helpen. Niet omdat ze niet willen, simpelweg omdat het verliezen van een kind compleet anders is dan het verliezen van een geliefde, familielid, vriend of vriendin. Uit eigen ervaring weet ik dat de weg lang is maar dat na de donkerste momenten in je leven de zon weer tevoorschijn zal komen. Die jou de weg zal wijzen naar het pad met acceptatie en geluk, vrij verlost van schuldgevoel.

Wanneer het verdriet er niet mag zijn, bijvoorbeeld omdat je het wegstopt, je nog een kind hebt rondlopen wat je niet wil laten zien hoe moeilijk je het hebt, zullen de tranen zich tot een bal vormen. Een bal die steeds groter wordt en de energiebanen in jouw lichaam gaat verstoppen, met als gevolg allerlei pijnlijke en vage klachten. Wanneer de angst je leven gaat beheersen is het raadzaam om hulp te zoeken. Wist je bijvoorbeeld dat wanneer je nog meer kinderen hebt, zowel voor als na het verlies, jouw kinderen deze klachten ook kunnen krijgen, zelfs jaren later?

In mijn praktijk gebruik ik verschillende manieren die jouw leren om met je verdriet om te gaan. Of het nu na een paar dagen, weken, maanden of jaren is, dat maakt niet uit, ik begrijp je verdriet als geen ander en kan je helpen zodat bij jou de zon weer gaat schijnen!

"Als er iemand dood gaat van wie je heel veel houdt, dan lijkt het verdriet wel een emmer vol met tranen die allemaal gehuild moeten worden.Pas als dat is gebeurt, is jouw verdriet te dragen.Daarom: Schaam je niet voor jouw tranen, houd ze niet in, laat ze maar komen, het geeft je lucht. De emmer wordt leger en er komt meer ruimte.Bij sommige is de emmer vlug leeg, bij anderen duurt het langer, want ieder schreit op zijn eigen tijd. Maar sluit de emmer niet af met een deksel van flinkheid, schaamte of angst voor de mensen om je heen. Want dan moet je hem mee torsen en wordt jij alsmaar zwaarder. Dus gun je tranen de vrije loop, want zelfs in tranen zit troost. Zij dragen druppel voor druppel jouw verdriet naar buiten.

uit: Als vlinders konden spreken.

Boek gerust een gratis intake en samen bespreken we welk behandelplan het beste bij je past. Voor nu heel veel sterkte!

Ja, ik wil graag traumavrij zijn en een gratis intakegesprek plannen