De tijd die alle wonden heelt....

De tijd heelt alle wonden, maar is dat zo?

Vanavond is het 23 jaar geleden dat mijn dochter nog levend in mijn buik zat.
Vandaag, 22-02-2021 was het super lekker weer, nou 23 jaar geleden ook.
Ik weet nog precies dat we in ons nieuwe huis in de tuin aan het werken waren en ineens ben ik er weer. Ik zie de buurman en zijn vriend en mijn (ex) man de bamboe aan elkaar knopen om een schutting te maken. Het was heerlijk weer en de stemming was goed. Het was een paar dagen ervoor carnaval geweest op de peuterspeelzaal van de oudste en ik heb nog mee geholpen.

Ik weet nog dat ik net als nu naar boven ging om te gaan slapen. Het was een vermoeiende dag geweest en ik had net mijn hele huis schoongemaakt.
Omdat mijn oudste is ingeleid en dat een hele andere bevalling was, heb ik dat signaal destijds gemist.

Zoals altijd sliep ik binnen enkele minuten.
Ergens in de nacht werd ik wakker van wat ongemak en ik ben naar beneden gegaan om wat te drinken.
Ik dacht nog is dit het, is het begonnen? Ik heb nog een paar boeken erbij gepakt en alles gelezen om het te checken.
Ja, wat ik voelde konden tekenen zijn van een aankomende bevalling. Ik heb wat gezeten beneden en wat rond gelopen en na 1 u of zo kreeg ik een enorme pijnscheut in mijn buik.
Ik ben naar boven gelopen om mijn (ex)man wakker te maken en ik zei: “ik denk dat het is begonnen”.
Hij draaide zich weer om en zei: “het is nog te vroeg”. Ik was 38 weken zwanger.

Ik ging weer naar beneden en heb daar wat rond gelopen, zuchtend en puffend. Ik was te onrustig om weer te gaan slapen. Ik moest bewegen. Ik zie mezelf ook weer rondlopen en zie mezelf weer op dat moment. Ik ruik de kamer, zie de meubels en voel weer wat ik toen voelde.

Ik heb een paar keer getwijfeld of ik de verloskundige zou bellen maar het was nog midden in de nacht en ik durfde niet goed. Wat als het inderdaad nog te vroeg was.

Om 6.00 uur moest ik naar de wc en voelde een enorme drang om te poepen. Het deed echt zo zeer. Toen wist ik nu moet ik bellen. Dat deed ik en ik liep naar boven om mijn (ex) man te zeggen het is echt nu dat ons kindje eraan komt. We wisten niet wat het geslacht was van dit kindje.

Destijds waren er geen echo’s gedurende de zwangerschap, je kreeg er 1 na 13 weken en dat was het. Er was ook geen reden om er meer te krijgen alles ging goed. Hoewel ik weer enorme zwangerschapsjeuk had, was het niet zo erg als bij de oudste, waar ik echt gek werd van de jeuk en zo radeloos was, dat ze mij hebben ingeleid bij 38 weken. Hij was er alleen niet klaar voor en 2 dagen in het ziekenhuis aan de CTG is toch anders met een hevige weeën storm als wat ik voelde deze nacht.

De verloskundige was er snel en mijn (ex) man heeft zich toch maar aangekleed. Toen de verloskundige kwam en ik in bed lag en ze mij ging onderzoeken voelde ik, er is iets mis. Het was de manier waarop ze keek, de sfeer die er ineens was. Ik kan het niet omschrijven, maar het gevoel en het beeld staan zo duidelijk op mijn netvlies het lijkt wel weer alsof het weer die dag is. Ik zie onze oude slaapkamer en weet nog welk dekbed er op bed lag, en hoe de kamer eruit zag.

Soms vragen mensen mij in het nu iets en dan weet ik oprecht niet of het 1 week, of 1 maand geleden is, maar dit staat echt zo scherp op mijn netvlies dat ik er weer ben. Dit jaar wel anders als jaren geleden, maar toch.

Toen ik net naar boven liep, kwam het liedje: “waarom nou jij” van Marco Borsato ineens in me op. En Andrea Bocelli: “Time to say goodbye” en Erik Clapton met See you in heaven.

En ineens ben ik weer daar. Vandaag was een rare dag, waarbij ik niet mezelf was. Ik dacht dat het wel mee zou vallen dit jaar, maar deze gevoelens er ervaringen komen weer naar boven na bijna 24 jaar.

Lees hier verder.....