Het trauma van het overlijden van een kind.

"Er is een steen verlegd, in een rivier op aarde. De stroom zal vanaf nu nooit meer dezelfde weg gaan."
onbekend.
"De letter van jouw naam staan in mijn hart geschreven. Ik draag je met mij mee, voor immer blijf je in mijn leven."
Uit: de letters van jouw naam staan in mijn hart geschreven.

"Als je mij vraagt hoe het gaat, dan zeg ik goed. Als je mij vraagt hoe het echt met mij gaat zeg ik zo,zo.
Jij stelt een simpele vraag, ik geef je een klaar antwoord, maar tussen de vraag en het antwoord ligt de pijn die niet wordt uitgesproken"
Uit: een flimlach kwam voorbij.

Wanneer je een kind verliest, tijdens de verschillende trimesters van de zwangerschap, of erna, het verdriet is hetzelfde. Er is een deel van jou/jullie weggerukt uit dit leven. Het voelt misschien als een amputatie, alsof er een gat in je zit wat donker is. Mischien ben je gevoelloos, wil je het liefst de dekens over jouw hoofd trekken en slapen, niet zien wat er is. Wat je ook voelt het mag er zijn. Het is van jou en jij mag ermee doen wat je wilt.

Iedereen gaat ermee om op zijn eigen manier. Wil je erover praten, het delen met iemand die jou begrijpt dan ben je welkom in mijn praktijk .
Of dat nu na een paar dagen/weken/maanden/jaren is.

Wanneer het verdriet er niet mag zijn, vormen de tranen een bal die steeds groter wordt en de energiebanen in ons lichaam verstoppen. Dit kan allerlei pijnlijke klachten geven.
Wanneer angst jouw leven gaat beheersen is het raadzaam om hulp te zoeken. In mijn praktijk gebruik ik verschillende manieren om daar mee om te gaan.

Ik weet uit ervaring: Na de donkerste momenten in je leven komt de zon weer te voorschijn om jou te weg te wijzen naar het pad met acceptatie en geluk.

"Als er iemand dood gaat van wie je heel veel houdt, dan lijkt het verdriet wel een emmer vol met tranen die allemaal gehuild moeten worden.
Pas als dat is gebeurt, is jouw verdriet te dragen.
Daarom: Schaam je niet voor jouw tranen, houd ze niet in, laat ze maar komen, het geeft je lucht. De emmer wordt leger en er komt meer ruimte.
Bij sommige is de emmer vlug leeg, bij anderen duurt het langer, want ieder schreit op zijn eigen tijd.
Maar sluit de emmer niet af met een deksel van flinkheid of schaamte of angst voor de mensen om je heen,
want dan moet je hem mee torsen en wordt jij alsmaar zwaarder.
Dus gun je tranen de vrije loop, want zelfs in tranen zit troost.
Zij dragen druppel voor druppel jouw verdriet naar buiten.
uit: Als vlinders konden spreken.

Lees hier mee over mijn verhaal.

Monique Verhagen